Σε αυτή τη ρηξικέλευθη πραγματεία, η φιλόσοφος Κριστίν Κόσγκααρντ αμφισβητεί την παραδοσιακή καντιανή άποψη ότι τα ζώα, ως παράλογα όντα, βρίσκονται εκτός του ηθικού μας πεδίου.
Επαναπροσδιορίζοντας τη φύση τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων, υποστηρίζει την ένταξη των μη ανθρώπινων ζώων στην ηθική κοινότητα – βάσει των ίδιων των αρχών του Καντ.
Με φιλοσοφική σαφήνεια και συνέπεια, υπερασπίζεται την ιδέα ότι έχουμε πραγματικές, έστω και περίπλοκες, ηθικές υποχρεώσεις απέναντι στα ζώα και τονίζει πως η δυσκολία δεν αποτελεί άλλοθι για την αδράνεια.